Üstüme Düşme

Ayrýldýk ya þimdi,
Tüm tren garlarý seni anlatýr .

Üstüme düþme,çýð düþerim sana.
Kendi cehennemimde býrak yalnýzlýðýmý.
Sensizliðinde býrak.

Týrnaklarým ismini kazýyor vucuduma;
Tüm tren garlarýnda rezil bir ayrýlýk hazýrlýðý.
Bayraklarý yarýya indirilmiþ okullar,
Kalemleri kýrýlan köhnemiþ þairler.

Üstüme düþme,ihanetin sýzlatýr uzuvlarýmý.
Çok sesli ayrýðýnýn çanlarý kulaklarýmda.
Ölümün imkansýz sessizliði.
Karanlýk iklimlerin sergüzeþtinde sen.
Soðuk duvarlar ben.

Dumanýmsý gözlerimden ne dökülüyor görmüyorsun.
Ellerimin titrekliðinde bir sigara sarýyorum,
Özlemim dinsin diye mi nedir,
çok derin çekiyorum.
Aðladýðým tüm kadýnlarýn göz yaþlarýný sana býrakýyorum.

Tüm sokak adlarý sen.
Soldaþ bir türkü dudaklarýmda,
Islýklý bir selam kentimden kentine.
Tüm kentler ben.
Acýya en luzumsuz þekillerde yaklaþýrken,
Seni sevmek ahmaklýktý zaten.

Üstüme düþme,bu aðýt bana ait.
Düþersen ,çýð düþerim sana.
Elin,kalbin buz keser.
Ben,kalbim sen kesilirim...
Sosyal Medyada Paylaşın: