düþünüyorum
durduðun yerde misin
ellerinin içinde mi
kaç santim uzaklýkta ya da
hiç gezindin mi içinde beyninin
ceviz büyüklüðündeki yerden baþka
görebildiðin yerden ne kadar geride
ve ileridesin
kendini öpüyor mu dudaklarýn
senin mi susuzluðun açlýðýn
aç perdeyi bak,ne/yi göreceksin
camdaki yaðmur izini mi
yükseldikçe gözden yiten, güneþi mi
bu gözlükler,þapkalar mý daralttý görüþ alanýný
umarsýz tükürüp geçen insanlar mý
sesin gitgide hafif
hafif,kibar öksürükler gibi
erteleyip duruyorsun,var gücünle seslenmeleri
çok gerilerde kaldý
gönlünü rahatlatan nutuklar
artýk bastýðýn yerlerin de bir önemi kalmadý
yurt topraðýnýn gözü nemli
bir nisan þakasý gibi
kendi adýmlarýný çiðniyorsun
baþkalarýnýn aðzýnda yediðin lokma
onlar koyarken,göz diktikleri cenneti ceplerine
tanrý deðiþtirmen bile nafile
çünkü satýn alýnmýþ hepsi
altý üstü kirli düþlerle
sen oyalan rengiyle gülün
açmýyorken elinde gül
seni öldürme tatbikatlarý yapýlsýn
sen dine bir yayýk gibi yayýl
tutup sallasýnlar kulpundan
beþiðinde uyu
aman açma gözlerini
onlar baksýn iri iri
açýk kalýnca gözlerin
hiç uyanamayacaðýn yerde..
4. 4 2012 / Nazik Gülünay
Herþeyden þüphe ediyorum ama,þüphe ettiðimden þüphe etmiyorum,þüphe
ettiðimden emin olduðuma göre düþünüyorum,düþünüyorsam varým.
Çünkü düþünmek bir etkinliktir. - Dekart
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.