Sırılsıklam Bir Yalnızlık

Gökyüzünün derdini dinledim bu akþam,
Yüzlerce bulut aðladý omzumda..
Aralarýnda küçük kaldým,
Islandým..

Sýrýlsýklam bir yalnýzlýðýn izlerini taþýyorum þimdi.
Acýlarla kamburlaþmýþ ýslak omzum,
Þimþekler ve yýldýrýmlarý dinlediðinden ürkmüþ kulaklarým,
Birde içi su dolmuþ, yýrtýlmýþ ayakkabýlarým..
Güneþ de batýyor ya üstelik,
Yalnýzým..

Gece sokaklarý boyuyor karanlýða,
Güneþin aydýnlýðýnýn üzerinden geçiyor;
Kuruyorum..
Býkmadan ve hiç usanmadan;
Bu seferde gecenin derdini dinliyorum..
Tonlarca yýldýz düþüyor sanki üzerime,
Ayýn hüzünlü ýþýðý bile þiddetle çarpýyor tenime,
Saðýrlaþtýran bir sessizlik uðulduyor kulaklarýmda.
Ama boðulurum,
Gece de yaðmur aðlarsa..

Bir sözüm vardý yalnýzlýða,
Þimdi tutuyorum;

"Geceyi karanlýk olarak görmek,
Güneþin batýþýndan deðil;
Ýnsanýn yalnýzlýðýndandýr.."

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: