boþlukta harfler ritmin vurgusu aðýr
arsýz kara cümle
aðýrlýyor sabahý limon küfü kuþlar
yutmayý bilen vernikli yaðmurla
avuçlarýna döndü mevsim
çiçeklerin aklýnda kaçýþan fallar
Ülkü, giz kardeþim
daha sýnýrlarý çizilmemiþ
her yaný orman kocaman bir ülke
ara sýra uðrar aðlardý
þiirin dibine mumlanýr aðlardýk
dünyanýn mimlenmiþ garip haline
rüya içinde içince
mahir rüyalar görürdü
havada ayaz kokardý, masaldý
sokak lambalarý in cin
ölürken suçu yoktu kimsenin
ama herkes birbirine küstü
iþin yoksa kalk git þimdi
beþ parasýz çýkmaz sokaða
geri dönerken yine incin
us pahasýna haklandýk derdi hep
o gün masum yüzüme
güllerinde memleket kokan
hayran hayran aðýtlar söktü
anlatamadým derdimi sana Ülkü
bir türlü uslanmýyorsun
acý þýkýr þýkýr topuklarýnda
þimdi býrakalým bunlarý
biraz yaklaþ
aþktan söz et bana
mesela denizin ortasýnda
mayýs akþamýnda
yorgan yorgan mavili bir adamý
çekip göðsünden öptün mü
kavrayýp sýraca çiçeklerin tenini
sýra dýþý seviþip esareti savdýn da
uzun vadilere sarýlýnca
zirveyi çocuklarýn eline saydýn mý
kýr gerillasý kahve gözlerinden
yaþlarý bir kez olsun
ýrmaklar temiz olsun diye akýtýp delice
kýraç topraklara vakitli vakitsiz
esirgemeden kalbindeki beyaz taylarý
sinsice kendine ayarttýn mý hiç
kar kuyusu zor dualarýn ardýna saklanma
birbirimizi biliriz kuzum
artýk çok geç
indir þu kinayeli yoksun perdeleri
yansýn mestane yýldýzlar çözülsün diz baðý
yoruldukça koþalým biz
g e c e u z u n