Orman içinde’ki bir fidanýn Yanlýzlýk ýzdýrabý bu bendeki. Yaðmur taneleri deðil, Yaprak uçlarýndan yere düþenler Yanlýzlýk gözyaþlarý bunlar.
Sende yanlýzsýn mormenekþe O köhne taþýn dibinde. Mahsun bakma öyle, Benim derdim bana yeter. Boynun bükme artýk. Gör anla beni gözüm hep sende.
Ben yýllarýn yanlýzýyým bu orman içinde. Ýlk þafaklarda gördüm seni tanýdým. Öyle güzelsin’ki o köhne taþýn dibinde. Bükme boynun güzel çiçek Gözüm hep sende.
Gül biraz neþelen, daðýl etrafa Gözlerim sana doysun çoðal biraz. Serpil, serpil yayýlda gel yanýma, Gir gölgeme. Dörtbir yaným senle dolsun Senin kokun bana, Benim gölgem sana yeter. Bitsin artýk bu mahsunluk Boynun bükülmesin. Bitsin artýk bu hasret, bu yanlýzlýk.
A.Ý.A. 22.11.96
Sosyal Medyada Paylaşın:
A.İ.Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.