İNSANIM BEN

Geliþim hep aðlamakla olur benim
Ben aðlarým ...
Sevinir benden önce gelmiþler.
Ben aðlarým geldiðime ...
Onlar’sa gülerler .
Gülerler tabi ...
Mirasçý gelmiþtir bu ýzdýraba,
Bu pisliðin rezilliðin yükünü taþýmaya.

Gelirken aðladým...
yaþarken gülemezmiydim.
Malý mülkü,esmeri,sarýþýný
Hepsi geldi geçti... acýsý tatlýsý.
Doymadým çünki insaným ben,
Bir gün daha. . . bir nefes daha dünyadan.

Hem aðlayarak geldim
Þimdi gitmek istemiyorum.
Fakat gidiyorum... elimde deðil
geliþim gibi.

Bu dem geride kalanlar aðlayacaklar
Varsa geride kalaným...
Varsa gelmiþliðime sevinmiþ olaným.

Aðlamak niye arkamdan...
Geliþim Karanlýktan aydýnlýða olmuþtu,
Ben aðladým.
Gidiþim nereye bende bilmiyorum...
Fakat...onlar aðlýyorlar...
Belliki yalandan.

Gidiyorum ... ya aydýnlýða ...
Hayal dahi edemediðim.
Ya’da zindana...
Dünyada iken hiç düþünmediðim.

Yavaþ yavaþ gidiþimi görüyorum... amma
Doya doya aðlayamýyorum... geliþim gibi.
Kuru gözlerle,içten içten,sessiz sessiz.
Ve de çaresiz
A.Ý.A.09.04.96



Sosyal Medyada Paylaşın: