-Ýçinde yüzebildiðim tek Denizim, Denizce’ye...
ve insan en çok karanlýkta bulur yalnýzlýðýný
en çok gece aðlar bu yüzden
ýslak gözleri, üþüyen elleri ve yanan kalbiyle
kimsenin adý geçmez bu hikayede.
ayaða kalkýp gidesin gelir
ay bile yol vermez, ýþýðýný kurban etmiþtir sana
kurban etmek aslýnda iyiye iþarettir
iyinin ne olduðunu unuttuðumuz yerde.
bir tek denize tutunur insan
mavi koynunda küçülen gözleriyle
uyumayý unutmayý hak eden bir kalbim var benim
beni deniz tutar anne, n’olur telaþlanma!