nerde
sözün gönlü
aðýzlarda bir dolu küf
savaþa davetiye
maskeliler býrakýrlar sýnýra
gözlerini baðlayarak dünyanýn
bir tiyatro oynanýr sahnede
kimse görmez
nasýl ezer cüce cüce adamlarý devler
aslýnda bir yer deðiþtirmedir bu
cüceler dev
devler cücedir
bir rol kapmaktýr kendine
açýlýr sýnýr
oynanacak oyuna hazýrdýr cellat
kurulur dünya tiyatrosuna çadýr
gönlün aklý oyalanýr
bir kaç çocuk çýkarýlýr sahneye
bir kaç ölüm provasý
boya kanlar
yerinden kalkar ölmemiþ ölü
koca bir kandýrmacadýr dev
iflâs bayraðýný çekmiþ
saldýrýrken görürsünüz doðuda ülke bayraklarýna
ey yastaki gönlün
bayraðýný elinden býrakmayan gür sesleri
çað yok saymýþ insaný
doðunun ’gönlü’ var
gönlü hiç varolmamýþ batý
vurulmuþ gönül!
heey siz
kimin gönlünü alýyorsunuz, ölü gözlerinizle
örümcek aðlarý baðlamýþ savaþ alaný
size serbest giriþler hayata
biz öldürülenler
dev dev cüce adamlarýn elinde silâh
döndürülmüþ üstümüze
öyle kýrmýzý aðlýyorki gül
kýrmýzý yutkunan topraða
açýk kalýyor gönlün gözleri
19. 3. 2012 Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.