umut var
bir kardelen bile çýksa karýn altýndan
ipince bir dere aksa daðlardan
nasýl düþerki insan kendinden
istemeden
çalýnýr kollarýn,süründürülür
uyuþturulur parmaklar
kesilir birer birer
duymaz olursun
bir yere toplanmýþ kýyýcýlar
avuçlarýnda caný burnunda para
acaba hangisi can
can çekiþenler
bozulmamýþ çiðdemler var tepelerde
sarý bakýþlarýnda umut
kökleri toprak örgülü
toprak ör/gülü insan
el deðmemiþ çiçekler
dikenler yaralamýþ ince teninden
ve kurtlar dadanmýþ namusuna
nakýþlarda kan
çatlamýyor taþ kalbi cennet sahiplerinin
taþ eriyor derinde
yanýyor su
bir ateþ sarýyor
insansýz otaðýmý
çadýrým kaldýrýlmýþ çoktan
heey kardelen!
22. 2. 2012 Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.