beraber uçmak düþleri vardý bütün kuþlarýn
kartalýn,karganýn, sülün,serçe, kumrularýn
ayný su yolunda gülümsemeliydi insanlar
yerini bulmalýydý hak söz
kýrtýlmamalýydý dost kalbi
yolunda gül bahçesi
aleviydi benim sevgilim
yalaný yoktu,gönlü selâmdý
tökezlemede eðilmezdi bakýþlarý yere
köhne deðildi aklý koca alandý
bir sýcak tutardý ki elimi
ve öyle çarpardý insan kalbi
bana sorarsanýz sade kelâmdý
ezbere okumazdý aþký, candý
benim sevgilim kürttü
halayý gibi kývraktý sözleri
önce bakýþlarýndan dolardý odama
adýmlarý sarardý sanki dünyayý
bozardý kaþý çatýk ezberi
son adýmý bilirdim ki öndeydi
usundan önce görünürdü sureti
deniz dalgasý gibi kývrak
benim sevgilim lâzdý
sakin bir denizce baygýn bakardý
bir aðacýn çiçekli sayýsýz dalý
kolunda sallanýrdý çocuklar
bir motor gibi kayardý deniz üstünde
danstý,oyundu,insandý
iyileþtirirdi yaralý yatan hayvaný
bir kýr menekþesiydi gözleri
güldü mü sýrattan geçirirdi
çerkezdi benim sevgilim
hýzla geçen zamandý,bazen aceleci
bazen taþ olur dururdu suyun önünde
yol verirdi bazen de gönlünce akan suya
sabýr yazardý geniþ alnýnda
razýydý bir yaprak güle
deniz,derya,geniþ ovaydý gönlü
bir þarký gülümsemek yeterdi bazen
bazen dünya þarkýlarýný önüne katardý
adýmlarý yazdý,beyazdý
benim sevgilim türktü
ayrýlmazdý evler birbirinden
her ev kendi içinde özel
kaldýrýrdý ne varsa hayata engel
bir dilenci gibi el açýp beklemezdi ki hayat
su dökmeden büyümezdi sevdanýn gülü
gülümsemeden gülmezdi karþýnda hüzün
tamamlardý adýmlar birbirini
baþlardý aþk her adýmýn sonunda
imzamý atardým imzasýnýn üstüne
benim sevgilim insandý
ayný göklerin altýnda
çevresinde bir sobanýn
bir masa etrafýnda
bir mapusanede tutsak ya da
ayrý deðil acýmak,aðlamak,ölmek
ayrý deðil gülüþler birbirinden
bir gül dalýnda açan güller
bir isim sadece türk,kürt,lâz,çerkez
ve inançlar
hadi takýn beynime kelepçeleri
tutsak alýn kalbimi
insaným
inancým bana özel
sevgilim insan
13. 3. 2012/ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.