her güne kýþ günü döþeyenler buðu yapmaz soluklarý kim yaþar yeþilin cennetini kuru dallar iþlemiþ gözeneklerimize bu gidim ne kadar da ters bize koltuklarda insan yok insansýz devriliyor makamlar
boðazýmýza deðin buz dolduk yarýn bahar gelecek derken su oluklarýnda donuyor sular uzatmýyor elini yar kýþtan düþ/e düþecekken
bir gün gelecek bahar çiçek açacak þiirler býrakacak heybesini doru bir atýn sýrtýndan duru bir suya deðecek dostun ayaklarý iliklerine iþleyecek suyun ýlýk þarkýsý
eritecek kýþ bütün buzlarýný kýrýlacak kalýplaþmýþ buzlar usun çekiçleriyle biz bu koltuða yayýlan yayvan gülüþ deðiliz
baþladý düþmeye cemreler savaþ naralarý atýlýrken
bir düþ uzaklardan uzatýyor elini buzlardan kayacakken memleket
yürek sýzým ey!
23. 2. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.