kaç parçaya bölündü sular
is içinde yeþiller
yanýyorum
her gün yeni baþtan
ýslak gözlerimi ateþler kavuruyor
sesi kýsýk insanlarýn
cýzýrtýlý bir radyo
tepesine indiriyor
kocaman bir yumruk
yollar bizim yollarýmýz mý
dert birikmiþ çukurlarda
duvarlar boydan boya çatlak
ama ses geçirmez nedense
yazmaz gazeteler
televizyon kanallarýnda söylenmez
yangýným gizli
içimde yanýyorum anne
içimi pempe renge boyamak istiyorlar
alenen görülmemeliymiþ siyahým
yangýnlarýn kararttýðý
içim kalmalýymýþ içimde
bir gül filân yerleþtirmeliymiþim
acýlarýmýn yerine
sahte maskeler takýp
gülmeliymiþim öyle
insanlar geçmiyor kalbimden anne
insanlar kayýp
bir türkü de çaðrýlmýyor ardýmdan
yandým anam, anam diye
ses/sizlik
sokaklarý sarmýþken yakýn, yakýn naralarý
zaman aþýma uðramadý ki anne
durdu yaþam durunca
aþýndý katiller
hayýrlý olsun dedi
tepeme tüneyen can alýcý kuþ
yangýnlar söner diye bekliyordum
acým hafifler
yerini bulur hak
adaletin öldüðü gün bugün
ben öldüm anne!
14. 3. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.