HÜZÜN REMİZLERİ...

/Ýlticamdýr sana müptela bir karanlýðýn
Zifirisinde büründüðüm sýrrým...



Ey! uhud bakýþlarýnda
Ahdin rengine bürünen yar!
Suyun aksine düþtüðünden beri
Kýrýk dökük mýzrabýn tellerinde uyur
Sabrý acýya buladýðým intÝzar...



Gidesim var
Güle sitem büyütüp sarýlasým dikene
Bundandýr
Hâleli gecelere düþen sukûtum
Kendime avuttuðum sitemlerim
Yaðmur düþmemiþ çoraklýðý yüreðimin...


Gün daha deðmeden âsi þafaða
Ve durulduðunda ummanlar
Güz yorgunu melale aþinayým
Gölgemde hüznün remizleri
Suskun ve soðuk
Erdeminden soyunmuþ donuk yüzlü aynalar…


Göðün sisine asarým anýlarý
Dað serinliði gözlerin kalýr sahrada…
Anýlar ahraz…

Bilirim yersizdir bu telaþlarým
Hiçliðin kýyametinde
Ölüm vuslatýný aðýrlar ayak izlerimde
Manasýný yitirmiþ sözler yürür içimde

Sus!
Vefanýn kapýsýnda demlensin dualar...
Büsbütün sendelemeden hayat
Ve yoksulluða göçmeden sevdalar...

Züleyha Özbay Bilgiç
/Kütahya ÞUBAT/ 2012