bir saat çiçeði koydum bardaða
sanki o armaðan etmiþ gibi
kývrýlarak ince dalý
seyrediyor çýkmaz sokaðý
bir de açtý ki
güneþi uzak sokaða
buðulu mor beyazýný
dizim dizim küçük yapraklarý
camda nefes alýyor
bilmem bilincinde mi
açlýðýn tokluðun
somali’li çocuklarýn
az su yetiyor ona
azla yetinen insanlarý gibi ülkemin
hiç þikâyet gelmiyor
davul çalmýyor sokaklarda
yüze tükürmüyor
araba kundaklamýyor
insan öldürmüyor
bir suskunki saat çiçeðim
benim þiir sesimi iþitmiyor
dönüp yüzüme bakmýyor
yetiyor ona bir camlýk gün ýþýðý
çýkmaz sokakta çýkmaz görüntü
her koþulda sýcacýk, dost
insan sesleri
ah,bir konuþ
saat çiçeði, saat çiçeði!
göremiyorsun
karþý duvardan ötesini
belki duymuyorsun bile sesimi
sesim var, sesim çýkýyor
biliyor musun?
aman kimse duymasýn
týp!
28. 7. 2011 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.