suçlu

bütün uzaklarýn suçu benim
hüzne ait tuzaklarýn da

koklamadýðýn güllerin
öpmediðin ceylan yüzüne süzülen
tek damla sessizliðin hatta

en ürkek demlerindeyken çare elimde
aynayý tutmuyorum mesela
güneþi beklemeden
uykuya varmak gibi bir þey bu
gece düþler uçuþurken saçlarýmda

allanan pullanan hare gözlerin
ipini çektim senden habersiz
isteksiz yakýnlaþan taþ günlerin
siyahtý gökyüzü ve inatsýz

saymadým kaç kalbin ortasýna diktim
avuç içleri yere batan
giderken aðlayan
küçük kadýndan heykelleri

soðuk ve yalnýz üþüyen
çocuklar doðuracak birazdan saat
tükenen pencerelerin ýþýðýnda
zincirleyip kendine yaralý akrebi

ömrüne niþanlanan batýðý arayýp alelade
herhangi bir okyanus dibinde
ucu yanmýþ sarý fotoðrafý tutacak umarsýz
sokak lambalarýna asacak yýldýz diye

dans edecek de sanki
bacaklarýnda derman kalmamýþ bulutlarýn
hem bir þair ölüverince
kaç þiir daha yazýlýr aþk üstüne

kalk gidelim canýmýn içi
çiçeðe duracak mevsim yakýnda
zaten dumaný üstünde bu ayrýlýk da benim
.

Sosyal Medyada Paylaşın: