Bu gece en siyahlarý giydim Önceden ölen kendimi tekrar öldürdüm.. Son kez gel bana, Soðuk ve soluk tenimden baþka verecek bir þeyim yok sana… Korkma; donuk bakýþlarýmdan, Gülümseyen bir yüzüm yok artýk…
En önce yüzüm öldü; gülüþlerimden, Sonra sesim öldü, canýmýn acýsýna bile tepki verecek sesim yok artýk… Yanýnda ölmeyi dilemiþtim ben, Ellerin ellerimde, bir kaza olsaydý mesela, Bir araba çarpsaydý ya da bir uçurumdan ayaðým kaysaydý… Bir vardým, bir de yok olsaydým ama yanýnda…
Ölürken bile bunu çok gördüler bana, Bitmek bilmeyen þarkýlarýmýzýn yerini Makber aldý, Uzaklardan çalýyor. En son duygular mý ölür? Saat durdu, yelkovan durdu, Gözümün önünde her þey gömüldü birer birer… En sona saklamýþ olacaðým seninle geçirdiðim günler,
Öldüremedim! O günlere kýyamadým… Benden sonra gelirsen onlarý al bir tek benden… Belki ilerde birine verirsin, býraktýðým boþluðu dolduracak birine O hiç ölmez belki , ama isteyerek ölmedim ki ben, Her aþkýn bir sonraki duraðý ; Ayrýlýk! Doðduktan sonra ölmek gibi…
Ellerimi tut! Soðuk buz gibi ellerimi, hissederim ben , son kez tut… Sonra býrak beni Toprak Ana’nýn kollarýna Hayaline bakarken, açýk kalan gözlerimi kapat… Bir ben daha doðmayacak bu dünya’ya… Ve bu karanlýðý hiçbir Güneþ aydýnlatamayacak!
Bir Ýz’in bile olmadan gitmek sýzlatýyor beni, Bir izin bile yok, bir kokun, bir busen, bir bakýþýn… Bu yüzden açýk gözlerim, bu yüzden hasret kokuyor son sözlerim… Bu yüzden ölenlerin en öksüzüyüm, Ýþte bu yüzden giderken hala soðuk gittim, Bu yüzden buz gibi tenim, dokunmadýðýn her yerim…
Giderken toplamýþtýn her þeyi apar topar, hatýrlarsýn… Yüz binlerce kelimen varken, bana bir sözün bile kalmamýþtý… Sahi sözlerin hangi kulaklara çarpýp çarpýp da geldi? Gözlerin hangi gözlerde kaldý, Gelemedin… Senden duymayýnca, kulak týkadýðým anlamsýz bir sürü kelime þimdi peþimde, Ama gidiyorum…
Bir jilet kesiði kadar ölüm… Biraz kýrmýzý, biraz uyuþukluk… Ýþte bu kadar hepsi… Sonsuz huzur… Sen yine de Siyahlarýmý çýkartýp beyazlarý giydir… Hayallerimin beyazýný. Siyah’ý hiç düþlememiþtim. Hiç siyah görmemiþ gibi…
Bembeyaz göm beni, Soðuk…………. Tüm sýcaklýklarýn geride kaldýðý geceye göm beni! Kelimelerine göm beni, Göðsündeki boþluða göm beni… Ýkinci adýmým bu Ölüm’e, Ýkinci kez göm beni, Çünkü; Pirâye Ö L D Ü !.....
(Bir-Mart-ÝkiBinOnÝki-15:10) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.