Gidişinin Ardından; Bir Daha GÜLMEYECEĞİM ! Kıpkırmızı
Gidişinin Ardından; Bir Daha GÜLMEYECEĞİM !
Zindan karasý gecelerimin ilk baþlangýcýydý dün gece, Gece; Sabaha çýkamazken, bir yürek çýktý içimden… Katran karasý acýlarýma bir de gözlerin eklendi… Gece en az Senin kadar suçluydu!...
Yanýndayken her þeyi unuttuðum bir tek Sen vardýn, Þimdi ne sarar yokluðunun býraktýðý boþluðu? Gülümseyiþim tamamlanmadan yarým kaldý dudaðýmda Ve büyümeden ÖLDÜ Ýçimdeki Çocuk!
Gidiþin bu kadar kýsaydý; Geliþin yýllar sürerken, Bu kadar basitti Eyvallah’lar; Biz bu kadar ciddiyken. Ben “Giderim” derken ; “Beni Býrakma” demek istemiþtim… Senden gidiþim, kendime ÖLÜÞÜMDÜ!
Bir ömür yetecek kadar gülmüþüm yanýnda, Þimdi bir daha gülmeyeceðim… Ya içimdeki ateþ yaksýn beni, öldürsün…. Ya da donayým Sensizlikten… Ben hep ÖLEYÝM!…
Seninle tamamlanan her þey, yine seninle eksildi… Gitmek için mi gelmiþtin bana? Kýymet mi bilemedik? Kýymet bilecek bir Aþk mý yaþamadýk? Ben yokluðunda bile Seni yaþarken…
Seni en çok gülüþlerime gömdüm, Bir daha gülmeyeceðim… Üzerini örttüm Senin, Gülüþlerim gibi… Bir daha diriltmeyeceðim Seni…. Ýçimde bir yerde, üzerin örtülü ama öldürmeyeceðim Seni…
Günler sonra diyeceðim; bir hayli zaman geçti sensiz, Bir hayli yol aldý bensizliðim… Ama deðiþmeyecek… Gülüþümün býraktýðý boþluðu hiçbir þey DOLDURMAYACAK!
Bundan böyle; bir tek Ölüm yakýþýr dilime, Sensizken, yaþamanýn anlamý olmadýðý gibi, Hep GÖZYAÞI Yakýþýr, Göðsüne deðen Yüzüme, Bizsiz gülmenin anlamý olmadýðý gibi…
Kýrýldý umutlarým yine… Kalmadý hiçbir þey geriye Senden, Daha evvel yýkýlan hayallerimden bir yýðýn yapmýþtým, Bu kýrýklýk, bu GDÝÞ onlarý bile darmadaðýn etti, Fazla geldi bu AYRILIK !
Tüm sessizliklerimi susturdum þimdi…. Bir tek ÖLÜM Sessizliði konuþuyor. Sana yazdýklarýmýn hepsini ATEÞE verdim, Küllerini sakladým… Ölünce benimle GÖMSÜNLER diye !
YirmiDokuz-Þubat-ÝkiBinOnÝki*24:30 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.