kara donlu ben
ardýmda gölgem bembeyaz duru
aklým çýk,çerden çöpten
savaþ bitti
bitti
mi
binlerce insan çadýrsýz Tanrý göðünde
eli böðründe kaldý analar
oðul öldü
az yeþilde yaþýyoruz,çok karada
kýsa parmaklý
insana bir saat yeter
bir dakikanýn ömrü uzun
ben,adýmlarýn kýsa
göz kýrpmadan bakýyor baykuþ dalýnda
görüyorsun
bir yapraðý ezip atmaktan
geç
ileriye
bütün yüzlere deðer gülmek
sevgi yaraþýr
düzlüðüne insanýn
zerre sevgi
kýmýldatýr
ölüyü
gömmedik
daha tepede leþ yiyiciler
bacalardan tüten acý
gücünü alkýþlayýn yaþayanlarýn
kara gözlü ben
beyaz bakýþla gömüyorum savaþý
insaný seven sevgililerim
nerde
sizler
biri aynada tapýnýyor kendine
6. 4. 1991
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.