Eksi on beþ Anýttepe’de bir park Ve saatlerce oturduðum belediye zimmetli o bank Avuçlarýmda tek renk bonibonlar
Üç beþ çocuk vardý karþýda Gizli gizli sigara içiyorlardý evlerine girmeden önce Çam aðacýnýn altýnda Bir an çocukluðuma dondüm Sonra Freud’a sövdüm O yaþlarda gizleyecek hiçbir þeyim yoktu Sabah uyandýðýmda Annem görmesin diye Makineye attýðým sidikli çarþaflarý saymazsak
Büyüdükçe ne çok sýrrým oldu
O gün, onlardan en deðerlisini Bir aðaç kovuðuna fýsýldadým ve üstünü karla kapattým Ýlk güneþte kar eriyecek ve en büyük sýrrým Ýçimdeki bunca zamanlýk esaretine son verecekti
Baþkalarýnýn sýrlarý ise benimle gidecekti
Olmadý, olamadý Çamur karýþmýþ karýn içine O sýr hep o aðaç kovuðunda kaldý
Anladým ki Kristalleþmek için yanlýþ zaman ve yanlýþ yaþtý
fhrn-jir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jir gnsk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.