Sancılar Sultası

kalbim karnaval
kim öpse kalabalýklaþýyor acým
vav kemiðimde dekolteli bir sýzý
rahmimde onca vicdan azabý
herkes bir duvara çalýþýyor diyorum
herkes bir duvara
ve bütün afiþler birbirine karýþýyor
bir insaný
özünden okumak istediðim anlarda


alâgarson saçlarým, mýzýkçýlýðým
oyuncak bebeðim yok, tüfeðim var
mahalleler, sokaðýmdan korkuyor
oysa ben
bir kanattan düþtüm
boþlukta yüzüyorum kendimi
ýsýrdýðým rüzgar
bundandý aðzýmdaki yel izleri


tuttuðum denklem, yuttuðum boþluk
çiðnediðim geceler ve öptüðüm sabahlar
sanki bir yangýnýn soyundan küller serpildim
neden hep sazýný arayan
notasý delik, o dudaksýz þarkýlar gibiyim


zar kalýnlýðýnda inceliðim
zer yalýnlýðýmda kimsesizliðim
durgun bir suya taþ atmak gibi
kendinle yaþlanmak
halkalar halkalar halkalar
terk edilmiþ bir evin mutfaðý gibiyim
týkýrtýlar...


yýkayabilseydim denizleri sevgilim
þüphesiz ki fergana’dan pervari’ye
bebek avuçlarý açardý topraklar
bir aþk þarkýsýndan su içerdi kelebekler
oysa ben kendinden göçen bir çöl gibiyim
orman açan bir saksýdýr þiirim
ve yýrtýlan bir ormanýn hikayesidir þairliðim


gnþk r.-mç-



Sosyal Medyada Paylaşın: