Sessizliğin Göğü

karanlýðýn ve zifirin saati geldiðinde
çiçek kanatlý çocuk ölülerinin az beyaz
ýþýklý dikenlere tutunduðunu

düþte ve gerçekte ölümde ve yaþamda
nefesi ayaklarýndan kesilmiþ gölgenin
çýrçýplak acýsýný

evrenin tek bir harften ve düþüncenin
düþüncenden var olmadýðýný

bir’den iki’ye uzun yolculuklarýmý
kötülüðümdeki iyiliði ve gözyaþlarýmdaki þeytaný

iki kere iki güneþler söndüðünde
sabahýn memelerine soyunmuþ karanlýðý

kazandýðým ve kaybettiðim her þeyin
yaþadýðým tüm anlarýn da
bana ait olduðunu
ama ben olmadýðýný

sessizliðin göðü kýrýldýðýnda ve diriler dirildiðinde
ölümsüz bir ölüme itirazýmý

zamanýn bahçesine ekilmiþ çýðlýklarýmý
yaþamýn el deðmemiþ kenarýnda
ýssýz maðaralarda ormanlarýn derinliklerinde
her þeyin ve hiçbir þeyin birleþtiðini

en çok yenildiðimi hep yenildiðimi

aklýnýn derinliklerinde damarlarýnýn içinde
kirpik tozunda an deliðinde
sen olduðumu

gördüm



MÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: