Çocuksu bir küsmüþlük bu hayata.
Tabiri caiz olmayan bir baþ kaldýrýþ.
Karanlýkla aydýnlanan yüzümün çizgileri,
Hiç bir þeyi sahiplenmiyorum
gecenin son reddinde.
Terketmeye meðilli bir
ruh haline soyunuyorum tüm acýlarýmý.
Vaz geçiyorum tüm bildiklerimden,
Cehalet sokulmuþken koynuma
Yüzümün sýcaklýðý bir
solfej anahtarýnda takýlý kalýyor.
Geçmiþ bahar sayýklamalarým bir
çýð,bir çýðlýk.
Keskin bir acýyý nasýl tarif edebilirim.
Bir keman sesine benzeterek mi.
Yoksa bir mezarýn eþiðine bakarak mý.
Bir gece ansýzýn kapýma geliyor,
yaþadýðým ve vakitsizce
tutarsýzca, harcadýðým yýllarým.
Azrail suretli bir acýdan geçiyorum .
Ýncittikce inciyor tüm geçmiþ.
Ve hala çocuksu bir
küsmüþlük hayatým ,hayata.
Ey hayat!!!
Ýçimden geçen sen misin.
Ey Hayat!!!
Gölgende ki ben
neden sana tutsaðým.
Ýmlasý bozuk ellerimin yazdýklarýna aldanma.
Ben yaþamayýda sevmek kadar seviyorum.
Yani hiç sevmiyorum.