þu zalim beden kimin
kim oluyor bu katlime hüküm veren esrik duvar
uyuyakalmýþ yüzü kirli çocuk
motifleyen göðün alnýnda güneþ
masumluðunca uzatýyor saçlarýný
biraz sonra toplayýp rüzgarý
fýrfýrlý sarý eteðine
kaçýp gidecek buðusu terime karýþan
düþ savuran daðlarýn ardý sýra
takvim yapraklarýný kuruyan avucuma
sayýp bükecek dilime eþ
bilinmezliðin yüzüne aþina
ayaz mevsimi bitti demiþti o gün
sevbahar yakýn, yakýn yýldýzlarý geceye
çiçek tozlarý alacak uçuþan aklýmýzý yine
sokak dolusu yalnýzlýk itecek belki
þehrin titreyen esaretini
boynunu bükse de aynalar
pencereler þenlik yeri
gidenin adýný saklayan perdeleri
açacak sonuna kadar zalim kýþýn
þiir yazan elleri olacak
benim buðday kokulu sevdamýn
ay baþka doðacak yüzüne olgun bir mavide
hasret fotoðraf sarýsýna gittikçe eskiyen
kanadý kýrýlmýþ kuþtur sadece
selamlasýn her günü
yol üstüne baðdaþ kuran aðaçlar
gündelik sancýlarý soyunan yokluðun
diksin daraðacýný göðsüme
salýncak kuracaðým kulaðýmda çýnlayan
meneviþ dökülen uzak sesine
ertelenmiþ gülüþüm
gel salla beni geç kalmýþ umudun ferine
gözlerinde kara daðlarý sýmsýký tutan
anladým üþüyor sensizliðe çýkan dermansýz bütün yollar
.