Yetim Kan, Yetimin Ol

yol dursun, bir fýsýltýdan ibarettir
geceleri kalbimizin yaðmasý
ölümü taþýran ýrmaklarýn kalbine.
yol dursun, çýðlýðýna yürüsün unutulmanýn
boynuna ezilmiþ sessizliklerden bir kolye
iliþtirilen çiçek ordusu
belki daðýlmýþ bir anýsý olur
defterlerde býçaklanýp kurutulmanýn
kalabalýða alýþkýn bir ölümün ardýndan
yorumcular çaðý doðacak
bir gecikmiþ gibi usul usul koþarken
yanýndaki gölgesinden yorulan
ve okuldan atýlmýþ bir aþk
dünyayý ezberlerken gece ve gündüz
bazý aþklar tarihten
bazýlarý muhasebeden kendini tekrarlayacak
bazý þehirlerde akþamlarý
ses almaya çýkýlýr çarþý pazar
uzun yazlardan sonra yýldýzlardan soyunmuþ
konuþkan bir ay baþlar
kim susar kim karþýlar bilirim
evlere sokulan beyaz uykular kadar
ayartýcý yaðmurlarýn payýna okþanmýþtým
hâlâ üþürüm
ölümü anlatalým
anlaþýlsýn için bazý hayatlar
ölümü kardeþi gibi arayan
kan, belki kalkar odalardan
ve akar rüyalara doðru
yenilmiþ bir gezgin kalbiyle akar
konuþkan ay yeniden konuþuncaya kadar
yetim kan, yetimim ol baþka yurt aramadan.

Sosyal Medyada Paylaşın: