Eski Ormanlara Mektup

bir mektup göndersen de açýp okumasam

ben hangisiyim; sen demekten baþka
sana ulaþamayan zarf efendilerinin,
aç beni, baþka pulum yok, baþka mektubum
yok, yoksul olduðum söylenecek yoksa sana
annemin bir gül olarak terkettiðinden beri
beni gönderdiðin mektuplar ormanýna

þehri karýþtýrmýyorum, seni yanlýþ anlarlar
kendimi karýþtýrýyorum, uçmaktan yanayým
ruhunu parmaklarýnda dolaþtýran perinin
tevekkül penceresine konduðu eski ormanlarda

hangi yüzüðünden düþtüm bu yolculuða;
bilseydim, sen gönderseydin, ben o mektuba
yazýlacak kadar aransaydým dilinin ormanýnda
açmazdým yine, yine yüzükler kazanýrdýn;
bana suluboya bir orman göndereceðini bile bile,
`peri ve eþek’ mes’elini yazdýðýmý bile bile,
ormanlara dair Þiirler okumak için
ayrý ve birleþik Þehirler kurduðumuzu bile bile,
açmazdým bu sýrlara layýk olmayan Þehri
içinden çýkacak ormana

bana orman gönderme, içinden Þehir çýkar;

beni bir mektuba gönder, içinden birine
almamýþ gibi yaparým, vapura binmem,
yoluna inmem, ormanlarýn sisi çökmeden önce

mektuplarýn perileri
perilerin ormanlarý biriktirdiðine
yüzüklerin parmaklarda sessizce eridiðine
inanýrým, eski orman tadý sinmiþtir
açýlmayan mektuba

gönderilse de

eski ormanlara mektup.

Sosyal Medyada Paylaşın: