Çocuklardır Gökyüzünün Bekçileri
Geceye karýþmýþ bir yolcunun gözleri
Korkuyla uyanan çocuklar gibidir
Erkenci bir yýldýza rastlayýnca
Düþündeki son büyüyü yitirir.
Gece yaþlanmýþ gökyüzüdür.
Özlem aðýr uykular gibi çöker
Gezinir çocuðun coðrafyasýnda
Yüreðinde ýþýltýlý bir mevsim
Eski zamanlardan bir sabah çeker.
Sabah el deðmemiþ bir çocuk cakasýdýr.
Aðacýndan bir portakal düþürür
Kana benzese de dað yollarýndaki izi
Taflan kokulu yaðmurlar tarar saçýný
Unuttuðu dostluklarý anarak üþür.
Yaðmur ilk kýz arkadaþýdýr.
Dað menziline deðer alýmlý yüzü
Haylaz çocuklarýn koþuþtuðu göðsünde
Daðýlýr kederi mavi bir yýldýz
Alýp getirir sonsuz ilkyazý.
Ýlkyaz içinin hoyrat atýdýr.
Kentin kapýsýný bulduðu sabah
Yorgun bir atlý gibi düþer gece
Yeniden anýmsansýn diyedir
Sevinir çünkü çocuklar bildikçe.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.