Mavi

üstünde yaðmurdan baþka hiçbir þey yoktu
anlam olmak için yeterince çýplaktýn
þiirin nasýl bir þey olmasý gerektiðini
hatýrlatýyordu gözlerin, sana böyle inandým:
ben inanmak için þiir yazýyorum, gözlerin
cihangir’i hatýrlatýyordu, hayal içinde fakir
üsküdar’dan o rüyaya baktým: maviydin
bir özletip bir geri çekiyordun denizlerini!
usul usul inandým güzelliðin hatýrýna yaðan
yaðmurun üstümüzde hakký vardýr, inandým
uzak bir mavi kýzýn gözlerindeki bulut
burada içimize yaðacaktýr, inandým, mavi
bir yaðmurluðun da olsa þiirden ýslanýrdýn!
gövdene de böyle inandým, duruydu, þiirin
nasýl bir þey olmasý gerektiðini hatýrlatýyordu:
öyle çýplaktýn ki içinde þiirden baþka
hiçbir þey yoktu, gövden neyi hatýrlatýyorsa
ona inanýyorum, beni hatýrýlamasa da, biliyorum
bazý uzaklýklarýn hiç mektup beklemediðini...

bazý þiirler de bekleyemiyor yaðmurun dinmesini!
Sosyal Medyada Paylaşın: