Yarın Gece

Yarýn gece gideceðim bu kentten
Bir ýrmaða yolcuyum sular çekiyor beni
Yüreðimden baþka taþýyacak yüküm yok
Sayýlmazsa göðsümden düþen kuþ ölüleri

Sözüm yok iþte yüzüm iþte akþam
Sesimde anýlarýn sessizliði

Ýçimde acýyla yürüyorum yollarý
Çoktandýr yolumu ayýrdýðým bu kentten
Yorulsam da bir daha binmem o trenlere
Kimse karþýlamasýn istasyonlarda beni

Kuþsuz bir kent gizli uzayan saçlarýmda
Aþktan ve anýlardan bir avuç külüm þimdi
Ardýmda usulca akan küçücük sular
Bir onlar uðurluyor varacaðým ýrmaða

Sözüm yok iþte yüzüm iþte akþam
Sesimde anýlarýn sessizliði

Sonunda bir soru gibi kaldým yine kendimle
Kentin kýrýk aynasýnda eksildikçe düþlerim
Söyle benim ömrüm bu kente uðradý mý
Sahi ben hiç ömrümü kendime yaþadým mý?

Sosyal Medyada Paylaşın: