ömür,
hayalleri, umutlarý devþirir
tüm efsunlara tutsak yürürde
yol alamaz uzaklaþan sýradanlýklara
ruh barýnaðýnda
masum sarhoþlukla uykudayken çelimsiz ayrýmlar
içimizdeki hasret kalýr doðurgan ve yalýn
öyle dimdik rüyaya dalar ki
ruhumuza iliþen yoksul suskunluklar
belki de bu yüzdendir
doðrulara kulaç atmak
ey aþk-ý muktedir
sen düþürerek topraðýn gözlerine mevsim kanatlarýný
uçarý bir nisan endamýyla
içinde tut kavra bizi
hüzün yaðýyor
uzak yalnýzlýklara
....