bir gün görmüþtüm
gece kendini fýrtýnalý bir duaya býrakýyordu
tül adýmlarý savruluyordu
avuç içlerinin rüzgarýnda
yansýyordu belirsizliðe mevt olup bakýþlarý
týpký
kör bir sarrafýn kayýt defteri gibiydi içtenliði
örtüyle kaplanan nefesinden
boyutlarý boþ verircesine daðýlsa da düþ ayrýmlarý
siyah elbiselerini giymiþti
düne küserken esir duygularý
ah karanlýðýn buðusunda
dolanan ruhlarýn ince bakýþlarý
sahipsiz kabul gören ürkeklikle
boynumuz kader aðacýnda
....