Neden bilmiyorum, bir an geliyor; her þey bir anda, avucum da bitiveriyor. Ve ben ne istiyorsam o an, elde etmiþim gibi, ne varsa; þu, çöp tenekesi gibi dolu kafamda; öyle bir hisse kapýlýyorum. Ýþte o an, yürüyorsam, duruyorsam, oturuyorsam, ya da intiharý bile düþünmüþsem bundan bir iki dakika öncesine kadar... Her þey o kadar güzelleþiyor, gelecek öylesine berraklaþýyor ve yaþamak, en güçlü bir elektrik süpürgesinin baþý gibi, öylesine çekiyor ki beni içine; neden bilmiyorum... Sanki uçacakmýþým gibi, sanki bir üflesem, bütün siyahlar beyaza bürünecekmiþ gibi bir hisse kapýlýyorum. Ýþte o an, her þeyi yapmak mümkün diye, haykýrasým geliyor, bütün bu ölmüþ insanlara...
TurhanKoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
NieL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.