huysuz gölgelere sinen
el vedacý düþleriz
eksik bir þarký eþliðinde zaman sönüyor
adýmlarý yaralý
tadý kekremsi ayný biz
sesimiz dizilirken topraðýn kurak yerine
elvan elvan saðýlan sinsi çiçeðiz
içimizde büyüyen çocuk kaybediyor
sulu boyalarýn d/arasýnda rengini güneþsiz
uzun yolun yolcusu
kaç yamacýn kurgusu denge
yaþam akýyor keyfe keder, gönyesiz
soyunmuþ deniz çýrýlçýplak yüzüyor önümde
geceye yumuyor gözlerini kilitsiz
usulca titreyen gezegen
ay gardiyanlarý hapseden pencere
ve bütün perdeler üþüyor ellere çelimsiz
.