Ben hep Senin kaçmak istediðinde sýðýnacaðýn bir Liman olacaðým, Bilmeyeceksin hiç sýkýntýlarýmý, Ýçimden dýþarý taþmak için sabýrsýzlanan Afetleri.. Bilmeyeceksin içimdeki feryatlarýmý…
Sen hiç benim sýðýnacaðým bir liman olamayacaksýn… Dahasý Deniz’lerinde bile kaybolamayacaðým… Ama; Senin bir Damla’na deðmek bile, o damla’nda yok olmak bile güzel.. Fazlasýný istemek nankörlük olmaz mý?
Ben hep sakin ve uslu bir liman olacaðým Sana, Seni dinlendirmek için… Huzurun nereden geldiðini bilemediðin zamanlarda, Bir gün yokluðumda bulacaksýn kendini karanlýk kuytularda…
Sen hiç benim sýðýnacaðým bir yer olamayacaksýn… Öyle bir yer yok, hiç de olmayacak! Benim için Sen hiç olmayacaksýn, Ben Senin için olacaðým sadece.. Bir gün Sen de yok olduðunda bileceksin…
Ben nasýl istemiþtim Sana sýðýnmayý, olmayan Birine, Hiç yoktun sen, hep yoksundum Sana… Ýçi kimyasal dolu yük gemisiydi üzerinde yüzdürdüklerin.. Zehirlerini akýttýklarýnda Deniz’ine; Ben yine Seni korumaya çalýþýrken bulacaðým kendimi..
Sen gözlerimin kýyýsýnda bir yuva yap kendine, Her aðladýðýmda ýslansan… Deniz’siz kalmayýz korkma… O da tuzludur , Ben de.. Ne bu liman yalnýz býrakýr, ne de bu dalgalar Biz’i…
(Dört-Þubat-ÝkiBinOnBir*09:20) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.