Bedenim, aðýrlaþan yüzünde bir karartý sevgilim. Seni söylemekten lal , bitap düþmüþ dilim. Gölgenle oynaþýr saçlarýn. O saçlar ki; Gözlerimin ferini söndürdü.
Ahý gitmiþ bir aþkýn küllerini satýyorsun bana. Ama terk ederken yüzüme bile bakmýyorsun.
Günler bir biri ardýna sýralanýyor. Ben, beni býrakýp gittiðin günü yaþýyorum. Þu takvimlerin zalimliði, Þu kendini bilmez yalýn yalnýzlýk, Ýliklerimdeki sensizliðin hýþýrtýlarý sarýyor, her yanýmý. Geçip gidiyor günler þahanem, bir martýnýn çýðlýðýnda. Ne yem ne ekmek veriyorum oysa martýlara. Haberi yok seni sevdiðimi satýrlarýn. Aylardýr ayný kapalý oda. Bir tek kitaplarým biliyor seni, O da fýsýldayýþlarýmla. Þiirlerimin haberi yok senden. Ellerimin haberi yok. Gözlerse, kirpiklerinde kaldý
“Eflatun bir ölüm” istiyorum senden, Kýzýyorsun, baðýrýyorsun. Çekip giderken arkana bakýyorsun. Yok um . Ayaklarýnýn altýnda kalmýþsam þayet Tekrar çiðniyorsun.
Cilveleþen ben deðilim oysa ,sadece þiirler. Doðru, seni unutturamayan dizeler.
Can havliyle çýkýyorum cama. Nefesim kesilirken, Buz gibi bir hava. Yine seni hatýrlatýyor bana.
Hatýran bir çift söz bana. Ýskeleti kalmýþ aþkýmý sana býrakýyorum. Aþk karanlýkta.
Deniz Pýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz Pınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.