git de öleyim

zaten Leyla hiç sevilmemiþti, Mecnun hiç olmamýþtý zaten
zaten bütün zatenler
kurak bir çöl için yaratýlmýþtý

anlat ki bilsinler
sabahý ulu orta bekleyen rüzgarýn
hasreti büyüyen sancýyý
nasýl koparýp derinden estiðini
silemezler özünden öyle kolay senalara küsmüþ
yaðmuru birikmiþ sesimi
mumlarý elinden alýnmýþ evler üþür içimde
haklanmýþ bir kýrmýzý tüter kirpiðimde
gül koklasýn avuntu buram buram
herkes, bu son seviþim der


sýzým var
adýna yad ellerin unutmak dediði
katlanýp saklanmýþ bir yaný yaralý mendile
unutma!
kuytulu rüyalarýn üstüme serptiði
hiç ait olmamýþ aþka
içi baþka dýþý baþka ve çok korkak
ve dinmiþ dileðin ucuna asmýþ kendini
söylenen sitemli þarkýlar gibi
“biraz kül biraz duman o benim iþte”


uzadýkça susan yollarým yanar ay ýþýðýnda
tükeniyor yazýlarýmýn feri göz pýnarýnda
ey aðlayan mektuplar
gidin benden ki gideyim
haydi bileneyim yýldýzlarýn en parlak yasýna


ömür feda edilirmiþ akça tende
kara gözde, yalan
yitirmeden kar kokusu erken saatleri
düþümde kanatsýz kuþlar kanar hep delice
sarhoþtur onlar uyumaz bu yüzden
utangaçtýr hem susamýþ hem aç dilleri
kandýrsam suretini isteksiz tek cümlede
kaçacak avuçlarýmdan esrik adam


karanlýk sokaðýn ayýplanmýþ yalnýzlýðýna doyan
aykýrý gülüþlerimi öldürecek mi ne
bir de kimseden habersiz
çaresiz güneþe inanmýþ dað yamacýnda açan
açtýkça kendi kendine sevinen çiçekleri
.

Sosyal Medyada Paylaşın: