Ölüm Bana Senleyken Yakışıyor

Ölüm bana senleyken yakýþýyor.
Senleyken oluyor bana her þey.
Ve korkarým gideceksin;
Bana kendi daðýnýklýðý býrakarak.
Ve korkarým gittiðin gün,
Ben de gitmiþ olacaðým.
Dönüp bulamayacaksýn bir doðunun yýkýlýþýný.
Sen batýda batacaksýn.
VE ben sigaramdaki kül misali sana savrulacaðým.
Her þey eskiye dönecek, gittiðin günün ertesinde.
Sen beni bir þehirde kaybedeceksin,
Iþýklarýný söndürmüþ þehirde kendini de kaybedeceksin.
Aðlamanýn korkaklýk olduðunu düþünüp aðlayamayacaksýn.
Göz kapaklarýn aðýrlaþýrda nasýl aðlayamazsýn,
Anlayacaksýn.
Ayrýlýk sözünün yeminle ayný anda kullanýlamayacaðýna üzüleceksin.
Sonra ben tekrar geleceðim.
Sen, yine ‘beni sevecek’ sanacaksýn,
Umudunun cezalandýðýný unutarak.
Ben, -seni seviyordum ya- diyeceðim.
Sonrasý içtiðim sigara misali boðazýma dizilecek.
Ve sen aðlayacaksýn.
Ben seni en çok sevmeye yeltenmiþken,
Bu büyük karanlýklarý göze almýþken,
Senin çýrpýnýþlarýný seyredeceðim.
Bir an, tekrar ‘sevmek’ olacak gözümdeki yaþlar.
Ama eski ‘ben’i yitirmiþ olacaksýn.
Kendini Fýrat sanarken,
Ufak bir yaðmur damlasý olduðunu da anlayacaksýn.
Sensiz olamazdým ya, o da vardý; hatýrlatacaksýn.
Hatýratýmý sildim, hatýrlayamýyorum.

Zoraki bir þiir betimlemesi gibi yarým yamalak olacaksýn.
Güzeli sana benzettiðim için utanan ben.
Umutturan yine ben.

Ve bir limanýn þehirden ayrýlmasý gibi,
Karanlýk bir gecenin güneþe teslimiyeti gibi,
Benim seni sevdiðim gibi,
Acý duyacaksýn…

Þiir: Deniz Pýnar

Sosyal Medyada Paylaşın: