Yüzümden koptu gülücükler Sana yakýn oldu yakamoz Sonsuzluðun içtim þarabýný Denizin üzerinde yüzdü yelkenler
Kuþlarýn kanatlarýnda uçtu hüzünlerim Karþý kýyýlar anladý umutsuzluðumu Düþ kýrýldý çakýl taþlarýndaki acýyla. Dünyam oldu yan sokaklar
Çiçeklerim kýrbaçlandý kanadý bedenleri Terlerim akarken düþüyor kinlerim Duvarlar sessiz sözlerime Tüllerimle örttüm masalýmý Mazime dokunan eller gibi
Yokuþtu bana gözlerin Yýrtýk bir kimlik gibiydin hayallerime Kelebekler düþtü kozalarýna Emanetti bana ellerim.
Heceler týkandý baðrýmda Þiir sustu acýmasýz dudaklarda Hayal gibiydi sana akan kelimeler Yandaþ oldu bana ihanetler.
Sert topraða düþtü kar taneleri teker teker Þimþekler çaktý kalabalýðýn üzerine Bir kutlamaydý sürdü limanda Senin olmadýðýn yalnýzlýðýmda
Duvarýnda okudum kelimelerin gözyaþýný Sundum incilerimi denizin kucaðýnda Yakamoz, sýðýnaðýmýzdý bizim Ýhanet kol gezerken sokaklarda.
Kanýyor gözyaþlarým aldanýþýma Yýldýzlar söndü kýzgýn daðlara Bir grup martý gelip kondu yakama Saçlarým daldý rüzgarlara
Hayat, alýnsýz bir kitapsa Düþünceler, gerçek bir hayaldi kimi zaman Hatalar olgunlaþtýrýyorsa eðer hayatýmý Budamak gerek bazen yapýlan yanlýþlarý Doðum kadar doðaldýr ölüm Nefes alýþým büyütüyor Seninle kalýþýmý.
Kulak kesildim sorgularýma hayata dair. Gökkuþaðýný çizdim gözlerimle Ýnançlarým akýyor kalbimden Sen, gece þiirime düþmezken