Tepkisiz Ruhlar

Uykusuz heyecanlar tuttum
aþklarýmda
Sancýsýz geçirdim
yaþamýmý.
Kentlerimi kurdum,
kurþun askerlerimi
doldurdum haykýrýþlarýmda
Bulutlar kapattý
gözkapaklarýmý.

Kitap sayfalarýna düþtü
gözlerim.
Gürültü oldu sessizlik
Deniz gürledi
nefesimde
Dudaklarým
yürüttü hasretimi

Mantýksýz iliþkiler
soyutladý cesedimi
Duyduðum kokular
ýsýttý ýslýðýmý
Soyundum kelimelere
bir acý çýðlýkla
Soðukkanlý dinledim
kulaðýma fýsýldanan
masalý

Suçsuz eller
saklanýr geçmiþe
Deniz kokusu düþtü
soframa
Aklým ýslatýyordu
dokunduðum melodiyi
Zamansýz
aldandým sensiz
Zorunlu tuttum
savrulan bedenimi

Cansýz çiçekler büyüttüm
gönlümde
Yandý kitaplarým
düþtüðüm damlacýklarda
Resim tablolarý gibiydi
yalnýzlýk
Boðuldum nehirlerinde
derin gözlerinin

Son bir görev verdi
düþlerim mantýðýma
Duraksadým,
her durakta
Acý oldu sesleniþim
Tabaklarým
kýrýldý kaslarýmda
Ellerim aradý,
buldu sözlerini.

Sayýlarýný saydým,
noktasýný virgülünü
koydum hayatýn.
Yanýt bulamadým
koþtum zirvesinde
daðlarýn.
Ýlkbahar açarken
düþtüm sevdaya
Kelimeler duraksadý
güneþle doðarken
umut…

Sandallarýn uçlarýna
baðladým nefretleri
Kuþlarýn kanadý
uçurdu ezikliðimi.
Yandým
bu sevda
kül ederken beni
Tepkisiz ruhlar
çizdi gözbebeklerimi

ÖMER ARDALI 19 OCAK 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: