KAR YAĞIYOR ÖMRÜMÜZE

samanyoluna uzanýp
sonsuzluða koþtuðumuzu zannettik
her mevsim ayný güzeldi
hiç durulmadý ýrmak


sevda vakti geldi geçti, rüzgârýn hýzýyla
kristal ýþýðýndan
körlüðe düþürdü onu zaman
ak saçý kaldý bize bergüzâr


kýþ dayandý kapýmýza
bir at baþý baþýmýz
kayýp suyun aynasýnda


uzatmalý günleri oynarken soluðumuz
içimizde dolanacak bir yazý beyhûde bekliyoruz


yorgun kanatlarýmýzda bir telaþ, bir telaþ hâli
lâkin/ bunca zaman neredeydiniz?
der gibi anlamýyor hayat bizi


daim ilk aralýkta sobelenen
ebe esaretinde
hâl /durumu bizdeki
daðýnýklýðýný toplayamayan bahçe
bahara yetiþtiremiyor kendini


geleceðin gününü, yazmýyor belleðim
anlýk artýk her þeyimiz
varacak bir kýyýmýz yok
buzul deniz ortasýndayýz


akdenizin meltemini bekleme gözüm
kar yaðýyor ömrümüze
kar yaðýyor ömrümüze…



Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký,þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: