Ardından... Kar Sardı Beni...

Sen Gittin,
Kar sardý beni
Buz gibi!
Sen Gittin soðuklar üfledi yaralarýmý
Ýyileþtirir gibi.!

Uzun süre Düþ’lere soyundum,
Giydiremedi hiçbir soðuk beni..
Sar(a)madý!
Hiçbir soðuk yokluðun kadar
Yak(a)madý!...

Uyudum Günlerce,
Yokluðuna uyudum, yokluðuna uyandým..
Seni hayal edip uyudum,
Yokluðundan varlýðýna
Uyan(a)madým!...

Uyandým…
Kentin sarý sayfalarýna bakakaldým,
Gidiþin öyle solmuþtu ki,
Sapsarýydý.. Ardýndan;
Sarardým!...

Karmakarýþýk…
Yanýndayken dudaklarým…
Giderken en çok gözlerim..
Islaktý, Kýrmýzýydý…
Kýzardým.!...

Yönü’m yoktu, Tarafsýzdým..
Yönsüzdüm, Sözsüzdüm..
Rüzgar’a býrakmýþtým kendimi ardýndan,
Belki Sana getirir diye, Savruldum…
Dayan(a)madým!...


(OnDokuz-Ocak-ÝkiBinOnÝki*17:10)
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: