Depreme alýþmak gibiydi, Sensizliðe de alýþmak.. Bununla yaþamaya çalýþmak.. Hastalýkla yaþamak gibi, Varlýðýnda, Yok’luðunu kabullenmek…
Günlerimin her biri birbirine hýzla benzeyerek geçiyor.. Senden gelecek bir tebessümü bekleyerek Ve her defasýnda gelmeyeceðini bile bile Bir kelimenin, bir dudak kýpýrtýsýnýn yolunu bekleyerek…
Ömrümün semaverinde demlemekti Seni.. En koyusundan duygularýný biriktirip, piþirerek… Sen hep dem olacaktýn, hep koyu mavi.. Ben Sana karýþmaya bile alýþtým, Hep güzelleþerek…
Hayallerime düþerken hazan yapraklarý, Fail-i Meçhul hayallerim gitgide … Gün yüzüne çýkarmak gibi , Her þeyin gizli olduðu bir yerde, Açýða çýkmak gibi, Yakalanmak gibi, panikleyerek…
Kýblesizdim, Yönü, inancý kalmamýþ gibi, Ýnançsýzdým.. Gidiþine alýþacaðýma inanmýyordum.. Bu þehrin suskunluðu, soðukluðu gibi soðuktum.. Dudaklarým kurumuþ, ellerim çatlaktý, Son bir ümitle uzattým ellerimi boþluða, inanmayarak…
Alýþamamak gibi, Alýþtýklarýndan vazgeçememek gibi, Yüzünü hep asmak gibi, Atmak gibi kendini, Deniz’lerden aþaðýya, Güneþ’de yanmak gibi, Ama alýþamamak gibi , Sana alýþtým ben, Hem de hiç bilmeyerek…
(Yirmi-Ocak-ÝkiBinOnÝki-16:30) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.