Yaþananlarý yazmalý soðuktan üþümüþ ellere Dünyadan söz etmeli seni tanýmayan gözlere
Düþünmek seni, bir karabasan etrafýný sarmýþken. Kan ter içinde uyanmýþken doðmamýþ çocuðun gelmeli hatýrýna Onu kucaðýna aldýðýn aný yaþamalýsýn.
Yakalamalý seni umutlandýðýn insanlar. Martýlar konmalý hayallerin üzerine sen henüz orada yokken.
Taþýtlar geçiyor caddelerden Okumalýsýn, en sevdiðin þiiri Kurmalýsýn sofraný bir söðüt aðacý altýna Yitirdiðin sevdiklerin seslenmeli sana
Korkuya kapýlýrsýn zaman tükenircesine Sensiz yaþlanýyorum diye sorular sormalýsýn benliðine Bir hiç için yaþadýðýný bile bile koþmalýsýn, hayalini kurduðun kýrlara.
Son ana kadar, adým adým yaklaþmalýsýn seni bekleyen ölüme. Sana çaðrý yapan topraða dere tepe çorak yüreðe dokunan nehirlere Sensiz aktýðým yaðmur ormanlarýna, adýný koyamadýðýn sokaklarýma sormalýsýn
Haykýrmalýsýn sevgini Bir hýçkýrýk olmalý avazýn. Sonsuzlukta umut etmelisin sevgi olmayý Hayatýn içinde , kendin olmaya inanmalýsýn Toz pembe bir düþ içinde....
12 OCAK 2012
Ömer Ardalý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer ARDALI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.