Her sabah
Umuda teslim ederdi kendini yüreðim
Ve serinliðin dokunurdu saçlarýma
Seni göreceðim ya sabahýn ilk vakti
Daha ne olsun gün yüzlü sevgili…
Yollar uzadýkça uzardý
Adýmlarýmda doruða uzanan bir heyecan
Maðrur bakýþlarýnla gelirdin köþe baþýndan
Elinde yine o siyah kaplý defterin
Ne çok severdim kokusunu
En çok da hani o yazýp gizlediðin
Seni seviyorum/u…
Hala duruyor mu karanfil kurularý
Hani bir türlü vermeyi beceremediðin
Öylesi mahcuptuk biraz da ezik
Bu yüzdendi gözlerimizdeki sýr
Derin sessizlik…
Çözülsek düðümlerimizden
Çaðlardý sevdanýn nehri
Hüzünler yakýþmazdý bu denli erguvanlý düþlerimize
Ne sen acýyý yudumlardýn çaresizce
Ne ben durgunluðu kuþanýrdým bu sevgide
Yaðmur vedayý çiseliyor yine gözlerime
Þehre sensizlik düþüyor bir damla
Ve ben üþüyorum
Son defa sildiðin gözyaþlarýmda…
[ NÝSAN / 1993
KÜTAHYA
ZÜLEYHA ÖZBAY BÝLGÝÇ