Þimdi
Soluk tenli zamanlar sessizlik boðuyor iklimleri
Sen hiç bilme!
Dolunayýn yorgun karanlýðý göbeðinde
Her þey silgiyi sürtercesine silinmiyor
Hislerimle dokunduðum
Hazan mevsimleri saklý avuçlarýmda
Sýktýkça topraðý ýslatan
Güneþin güne bakan sabahlarýnda aþk öyküleri anlatan
Ayaðýma takýlan bir tek mevsimi kucaklamaktý
Dileðim
Kabýna sýðmayan deli dolu
Yalýnayak koþarken kente uzaklýklarda…
Islak dudaklarým
Gecenin aðzýnda tüy kadar hafif
Hür olmaktý dalgalarýn danslarýnda nefesim
Göðün atlasýnda kýrlangýçlara
Salývermeliydim üzüm taneli bakýþlarýmý
Meleklerin eteklerinde kabarýrken meltemler
Ýnce telli bir rüzgâr taþýmalýydý
Kalbimin sýðlýklarýna
Yüreðinin soluklarýný
Ve, hiç beklemediðin bir anda
Ay ýþýðýyla yýkanmýþ yosunlu nemli topraklarda
Yedi düvel iklimin kokularýnda
Sevinçle el çýrparak
Sarýlmalýydým boynuna
Heyecandan titreyen
Küçük bir çocuk gibi
Þýmarmalýydým kollarýnda
Sen hiç bilme!
Var olduðunda yoktun ki aslýnda...
Ümmühan YILDIZ.