Gece...
Islak ýslak topraðý öpüyor bulutlar
Þehveti az, biraz maðrur
Eylül yaðmuru...
Öyle hengame bir aþk ki
Yer gök inliyor
Ben sessiz
Dinliyorum
Ýçimde inadýna bir huzur büyüyor
Ben büyüyorum
Korkmuyorum artýk gökgürültüsünden
Büyüdüm yýllarýn beþiðinde
Ben bugün kýrk oldum anne
Zaman tünelindeyim kendi içimde
Hassas bir terazide yolculuk
Ne mutlu bana
Verecek hesabým yok kendime
Evet
Yanýlgýlarým çok
Ama piþmanlýðým hiç yok
Büyüyorum yanlýþ - doðru ikileminde
Gidiyorum bildiðim med-cezirde
Utanmalý mýyým
Duru pýnarlar akarken önümde
Yýkandýysam yangýnlarda
Yanmadan özden sevilmiyor
Gözle sevilen de bana yetmiyor anne
Bildiðin yolda kaybolmazsýn diye bir kural yok ki
Yitiyorum an an kendimde
Korkmalý mýyým
Düþüp ateþe yanmýþlýðým çok
Yanýk izim hiç yok
Yanlýþa sapmadan
Doðru zor bulunuyor
Ne üfle, ne önüme geç
Ben yanmaktan hiç korkmuyorum anne
Her hata; bir çakýl taþý olup girdi cebime
Ve her biri aðýrlaþtýrdý
Doðruya yaklaþtýrdý
Kavak yelleri esen baþýmý
Bugün kýrk yýllýk aklýmla
Hala yanlýþa kafa tutuyorum
Mükemmellik benim harcým deðil
Ben insaným nacizane
Kusursuzluk kaygým yok
Faniyim ben, Tanrý deðilim ki anne
Olduðum benle yetiniyorum
Beðensen de, beðenmesen de
Rutin þeyler de var elbette hayatýmda
Mesela
Zeytinsiz kahvaltý yapmýyorum halâ
Beceremiyorum elma þekeri yemeði
Yapýþtýrmadan burnuma
ve bu yaþýmda edepsizlik yapýyorum
Ön sýrayý kapmak için kaydýrakta
On yedimdeki gibi
Bir duble rakýda yalpalýyor
Ýkincide yýkýlýyorum
Yarým saat kimseyle konuþmuyor
Küskün çocuklar gibi suratýmý asýyorum
Yeni uyandýðým zamanlarda
Eriyen mumla oynamaktan da vazgeçemedim
Nasýl kýzardýn bana
Bugün halâ
Bisiklet tepesinde akrobasi yapýp
Düþtüðüm zamanlarda aðlýyorum
Babamýn koynunda uyuyorum (rüyalarýmda )
Günahlarýný alsam boynuma
Gider mi cennete
Belki bir asýr oldu göçeli
Belki bir dakika
Ne önemi varki zamanýn
Çetelesini tutmuyorum
Düþündükçe içim kor
Acýyorum derinden
Dün kaybetmiþcesine sýcak boþluðu
Ben onu özlüyorum
Yarýmým anne
" Ben varým ya " desen de bana
Yalnýzým anne
Boyum kadar büyüttüm
El kadardý çocuklarým
Bilmem gücüne gider mi
Senin öðrettiklerini unuttum
Doðru ya da yanlýþtý
Muhasebe yapmadým
Annelik cömertliðiyle
Kendi bildiklerimden veriyorum
Halâ dik kafalýyým anne
Çok þey öðretti yaþam bana
Sýtkým sýyrýldý zaman zaman
Ama...
Keçi inadým var ya
Pes etmedim asla
Öðrendiklerim bohçamda
Öðreneceklerim yolumda
Kýrk yýllýk bu bedende
Büyüyorum
Gel gör ki
Çocukluktan sýyrýlamýyorum anne
Bu gece
Eylül mateminde ýslanan
Ve yaðmura yenik düþmemek uðruna çamura yatan
Kýrk yaþýnda bir çocuk oldum ben
Bir sen yoksun, bir de babam yanýmda
Hadi babam mazeretli
Baþucunda mermer bir taþ
Üzerinde bir yýðýn toprak var
Ya sen neredesin
Büyüsem de, çocuðum
Sana ihtiyacým var
Tutup kolumdan
Çýkartsana çamurdan anne ...
11 Eylül 2009 / Melle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.