düþ ovasý dökülür ince naðmeden kolay bir nefesle mahkum sözüne hicranýn yüzüne bakmazken zehirden gece boyu boyuma niyet, beni yine terket serçe kanadý tazelen birazcýk da affet
bir tek þiirim deðildi
gün yeline yetim gezecek mektuba yazýlmazsa ahým kalýr dualara aðlayan zillet sýnanýyorum þimdi uykusunu almamýþ deme can evimde yýldýz öpsün diye avuçlarým kýzýlcýk gülü boyarken sevgili
kumral elden içecek þerbeti
ziyan bilir aklým þu buruk tadý mecali kýrýklanýr telinde saçým çiçeðe duracak neredeyse bütün sýradanlýðým kendi tuzunda depreþen melek kanadýna dokunurken aþk doðrusuz oyunlar içinde
doðururken hesapsýz kendini
balýkçý aðýna takacak belki bir çift göz cehennemin dibini en çok bir istasyona yakýþan ayrýlýkla, karanfilli mendil ucunda serpecek yola varýlmayan duraðým rüzgardan parça koparýp eserken kýþ sarýsý incinmiþ fotoðrafým ayna
ya deðmeden kýrýlan güneþ saracak beni
ya onursuzca beðenirse kim alsýn gitsin baþýmdan seni yürek selim duvar yýkar soðuðunda adýmlarken cambaz umut utana sýkýla içime cýlýz ýþýklarýný vuracak esmer çocuk yenik lisanýnda mevsim narin mevsim
gömecek tenime tülden laciverdi
. Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.