ben söndürmedim tene yangýnlara döndürmedim eprimiþ dudaðýndaki bene tutam tutam yapraklarý…
misafir aþklar kondur yakana çiçeklerin adýný çal üstümden yaþýn gelmiþ geçiyor da yeter sana yakýþtýðý kadarý…
ikiz kardeþim deli yalnýzlýk raksederken ince kývrýlan beliyle seyrine dal taze taze, yeni resimler çizemezsin oysa hüzün baðlayan ayýn mavisine gölgesindeyim gizlice…
ben ayný güneþten ayný nemalanýrken seninle sen nem aldýn bir ihtimal ihtilal sýkýntýsý sayan yerinden…
al yanaklý gül memeli kadýnlar uyurken göðsünde diken gibi anlarsýn kokuna sinen yastýðýn dolmamýþ boþluðuna saçlarýmý usulca süren geceyi…… diyorum
mýzýkçý bir çocuðun gözüne henüz kaçmýþ tozuyum ben bozulsun bu oyun, sokulmayýn okunmasýn hiç, dokunmasýn kimse uykuyu ilan etse de kirpiklerim katýksýzýn hasý, vefasýzým ya müebbete teslim aþka kanmayan dudaklarým… .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.