...DEĞİL!...

… DEÐÝL!


Biraz deðiþtim,
Her þey kadar, herkes kadar, sen kadar…
Deðiþtim,
Unutamadýðým sözlerinin arasýnda sýkýþýyorum,
Bir yaným kendimi kolluyor bir yaným seni
Ben benimle savaþýyorum,
Seninle deðil!
Sonucu kýlýcý kuþananýndan belli olan bir savaþýn
Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim,
Sorun deðil!

Elbet alýþýrým,
Biraz alýþtým,
Her þey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Alýþtým,
Varlýðýný istemediðim tüm eksik yanlarýma,
Ve çokluðunu da yokluðunu da istemediðim bu iki arada bir derede duyguya alýþýyorum,
Bir yaným býrak diyor bir yaným –ma,
Kesin deðil!

Henüz tanýþtým,
Her þey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Tanýdýðýmý sandýðým bana daha da yakýným artýk,
Duvarlara anlatýrken öðrendiklerim kendi hakkýmda,
Ve aynalara aðlarken gördüklerim kendi tarafýmda…
Bir yaným memnun oldum diyor, bir yaným tanýyamadým daha,
Samimi deðil!

Bir hayli kýrýldým,
Her þey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Canýma batan her halin felç gibi indi bedenime,
Gözlerimden tut da ciðerime kadar kýrgýným!
Aslýnda ne sana, ne olanlara…
Kendime kýrgýným…
Maziye hiç deðil, an’a kýrgýným.
Anlatamadýðým, anlayamadýðým masallarýn bana yaptýklarýna,
Dinlediðim þarkýlarda bana seni anlatan þarkýcýlara,
Beni anlamadýðýn kelimelerin bana her þeyi anlatýyor gibi geliyor oluþlarýna…
Bir hayli kýrgýným…
Beni ben kýrdým oysa,
Ýyi deðil!

Galiba yoruldum,
Her þey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Kendime kalbimi kanýtlamaktan,
Ve kanýtladýðýma kendimi inandýrmaktan,
Ve dahasý kocaman bir sahada tek baþýna koþmaktan yoruldum!
Aslýnda ne piþmaným ne de pes ediyorum,
Sadece beni kaybettikçe seni kaybediyorum,
Þu kalp denen, beni bana sorgulatýyor artýk,
Ki seni sorgulamamasýný nasýl beklerim,
Topraða bakan yaným senden zaten ayrý,
Sana bakan yanýmsa toprakla ayný,
Ne yaparsan yap gördüðünün seni görmesini bekleyemezsin,
Gözlerim yorgun, dudaklarým hissiz,
Dokunulmadan geçen yýllar bana aðýr,
Sarýlmadan geçip giden uðurlamalarýn kavuþmalarý hep beklentisiz,
Söyleyemediklerini söylesen de þimdi, sesine aþina yaným onca sessizlikten sonra artýk saðýr!
Ýsteyerek deðil!

Çok çalýþtým,
Paylaþtýðýmýz hayatýmýzda býraktýðýn onca üstü kapalý “git” izine,
Beni yerle bir eden kendince açýk olan her tepkine,
Ve bence bana tanýmadýðým bir adamý göstermene raðmen,
Gitmek için, bitmek için, sana huzur vermek için çok çalýþtým,
Daha önce de gitmiþtim, kendi isteðimle!
Anladým ki daha önce sevmemiþtim,
Çok çalýþtým inan,
Deðiþen yanýmýn aslýnda hep ayný olduðunu göstermeye,
Her defasýnda daha da tozlaþan canýmý kýrmadan korumaya,
Ve alýþmaya kendime, bu göz gözü görmez dumanlý halime,
Çok alýþmaya çalýþtým hem de,
Tanýþtým seninle doðan yanýmla da ölen yanýmla da,
Birini yaþattým, yaþatýyorum da hala ama diðerinin ölmesine engel olamýyorum da!
Yorulmak dinlenmekle geçmiyor,
An be an çöküyor insanýn içindeki güç,
Iþýðý sönüyor, beyaza dönüyor rengi gitgide, hissizleþiyor,
Ne yormak istedim seni ne de yormak kendimi,
Çok çalýþtým,
Gitmeye de kalmaya da,
Ýkisi de ayný acý,
Kolay deðil!


ÇiselOnat©
’07 Ýstanbul









Sosyal Medyada Paylaşın: