İHANET EDEMEDİM İKİNİZE DE...

Yüzünü gördüm bugün,
Ne çok zaman olmuþ sana perdesiz bakmayalý,
Ne çabuk koymuþum dudaðýnýn yerine
Bana sadece konuþan birinin dudaðýný,
Oysa öperdim ben seni,
Utanarak, sýkýlarak, zorlanarak…
Kokunu da duydum,
Ne çok zaman olmuþ kokunu baþkalarýnda duyunca
“bu onun kokusu” demeyeli,
Ne çabuk koymuþum yerine
Kokumu hiç duymayan birinin tenini!
Gözlerini gördüm bugün,
Bana yýllardýr ayný bakan içini…
Ne çok zaman olmuþ sana perdesiz bakmayalý,
Ne çabuk koymuþum gözlerinin yerine,
Ýçime hiç bakmayaný!

Sesini duydum bugün,
Epey olmuþ oturup hayatýmdan konuþmayalý,
Ne çok gizlemiþim senden acýmý,
Uzun zaman olmuþ baðýra baðýra aðlamayalý!
Sorularýna cevap veremedim belki,
Cevaplarýný bilmediðimdendi,
Anlar gibi göründün, sesini iyice burktun,
Ama sesini duydum bugün,
Epey olmuþ kendimi birinden dinlemeyeli,
Çýkarsýz, fesatsýz, yalansýz bir sevgili gibiydi…
Duydum hepsini…
Bugün anladým yýllardýr söylediklerinin ne demek istediðini!

Ellerini gördüm bugün,
Uzun zaman olmuþ onlara uzanmayalý,
Bir tepeye çýkarken, bir yokuþtan inerken elini tutmayalý...
Korkmuþsam da yalnýz, mutluysam da yalnýzdým,
Uzun olmuþ bana uzanan elini iki yakama deðdirmeyeli,
Saçýmý okþatmayalý, yanaðýma avuç içini kondurmayalý…
Çok olmuþ kendimi hayatýma kalkan hiçbir elden savunmayalý!

Tanrýyý gördüm bugün,
Beni bir savuran bir ayaklandýran sevgi denen lanetini…
Beni hala sevdiðini, bana hala baktýðýný,
Beni hala kokladýðýný, bana hala dokunduðunu gördüm bugün…
Ýçimde bir perde, tam kalbimin önünde!
Neresinden tutsam kaldý elimde,
Lime lime edilmiþ bir hissin tam ortasýnda kalbimi gördüm bugün,
Biz böyleyiz iþte…
Sen ayaklansan ben yorgunum,
Sen yorulsan ben ayaklanýyorum…
Oysa ikimiz de görüyoruz kendimizi birbirimizde,
Oysa ikimiz de hep ayný anda arýyoruz ellerimizi,
Biz seninle hala utanýyoruz kazara deðsek birbirimize...
Hala iki çocuk gibi aþýðýz yaþadýðýmýz her þeye,
Ne sen beni kandýrýyorsun ne de ben seni,
Biz seninle hala istiyoruz kazara yalnýz kalsak birbirimizi,
Ne bir çýkmazý var aramýzdakinin,
Ne de bir gideri…
Biz seninle hala özlüyoruz “yaþayamayacaklarýmýzý” bildiklerimizi…
Kader demiyoruz, bitti de diyemiyoruz…
Ya kendimizi kandýrýyoruz ya da kanmak istiyoruz,
Ki bence “diðerlerine” en baþýndan inanmýyoruz!

Ama ben…
Tüm bu gördüklerime raðmen,
Sesine, kokuna, tenine raðmen tümümü getiremedim sana…
Nasýl bir fýrtýnanýn ortasýnda kalmaksa bu,
Savrulup seni de yýkamadým!
Hiçbir þey konuþmadýk,
Tek bir cevap vermedim içimde kopan hakkýnda,
Anlamýþ gibi göründün…
Ne zaman kýrýlsam, ne zaman yanýlsam, ne zaman ondan kaçmaya çalýþsam
Seni gördüm kapýmda!
Biz seninle hala ayný ipte beni zorluyoruz aslýnda,

Kaç kahvaltý gitti ömrümüzden,
Ömür geçmiþ seninle seviþtiðim gibi seviþmeyeli “gerçekten”!
Ne bir kere dokundun ne bir adým yaklaþtýn kalbimdeki o adamý bildiðinden,
Ben sana ne kadar eðilsem az þimdi,
Ben sana ne kadar ezilsem o kadar dikleþtirirsin beni…

Þimdi biliyor musun ömür geçmiþ,
Çok kandýrmýþým kendimi,
Bunu söylemek için aramýþtým seni,
Koþa koþa geldin, iyi bir haber beklemeden, hiçbir iz sürmeden…
Söyleyemedim…
Durdu içimde fýrtýna, alevim söndü diyemedim…
Onu böylesine severken ondan öðrendiklerimi kabullenemedim.
Beni dirilt istemiþtim, nedense bunun için seni seçmiþtim,
Can havliyle kanayan bir yara gibi önce sen sar istemiþtim,
Söyleyemedim…
Uyuyamadýðýmý, aðlayabildiðimi, sancýmýn sebebini söyleyemedim…

Ömür geçmiþ bugün fark ettim,
Sana bakýnca, bana bakýnca,
Elimdeki o aptal bardakla,
Baþýndan beri hiç olmayan bir aþka inandýðým yalanýyla,
Çýrpýnýrken, bir çýkýþ ararken senin kapýna gelemedim.

Yapamam…
Sen bana böyle bakarken, ben sana O’ymuþsun gibi bakamam,
Sen bana hep böyle avuç içinle dokunurken ben sana elimi tut, ölüyorum diyemem!
Ben baþkasýna “ömür boyu” derken, sana “ömürlük” söz veremem…
Artýk onunla olmayacaðýný bilsem de, içimi harabeye çevirsem de sana ömür vaat edemem.

Seni gördüm bugün…
Ne zamandýr özlediðim her þeyi gördüm…
Gözlerime mi inansam, kalbimde yýkýlana mý bilmiyorum.
Ýkisi de çok gerçek, ikisi de içimden…
Kader diyemem, git de diyemem,

Bir hayli zaman geçti…
Senden ayrýlalý bugün,
Düþündüm, delirir gibiyim artýk…
Benim için bir düþtü,
O…
Uyandým uyanmasýna da,
Seni bulunca yanýmda,
Ýçim, kalbim, ömrüm bölündü!

Ama ben…
Tüm bu gördüklerime raðmen,
Ömrün olduðumu bilmeme raðmen
Ýçinde baþka birinin durduðu bir kalple sana gelemem…
Ne senin kutsallýðýna ne O’nda hissettiðime ihanet edemem!

ÇiselOnat

Sosyal Medyada Paylaşın: