SABAH CENAZESİ

Bugün iyi deðilim sevgilim,
Ýyi uyanamadým bu sabah,
Aðlarken buldum kendimi, yalnýz ve hissiz…
Neye neden aðladým bilmiyorum dün gece
Ama bugün iyi deðilim sevgilim
Sana uyanamadým bu sabah,
Garip bir heyecan var içimde,
Tuhaf bir titreme ellerimde,
Ellerim acýyor, gözlerim de…
Ben yine senin sesini duymayý bekleyeceðim, hep o ayný hevesle,
Bir su sesi arayacaðým evde, uyanman için yine o ses çýkaran terliklerimi giyeceðim,
Uyanmana kýyamayacaðým sonra, kapýnýn önünden geçerken adýmlarýmý susturacaðým…
Birazdan uyanacaksýn,
Kapýyý açýp beni camýn önünde bulacaksýn
Ne düþünüyorum, neden düþünüyorum hiç anlayamadan
Öylece bakacaksýn…
Yutkunacaðým yine, hissiz bir günaydýn dilimde,
Zar zor kalkacaðým ayaða,
Dünya dönüyor oysa,
Her yer karanlýk!
Bir bardak çay için bütün kutuyu boþaltacaðým yine demliðe,
Ve belki de asla öðrenemeyeceðim yemeði piþirmeyi kýsýk ateþte,
Sofrayý kuracaðým usul usul,
Kýrarcasýna tabaklarý raftan alacaðým,
Sesi duyacaksýn, “yine mutfakta sen varsýn” diyeceksin,
Camlar açýk olacak, bir karanfil sigarasý kokusu olacak evde,
Boðulacaksýn!
Bu anlaþýlmaz halim, seni yoran bu suskunluðumdan boðulacaksýn,
Gülümsemeye çalýþacaðým,
Ýçimde hiçbir sahtekarlýk olmadan ama dudaklarýmý da açmadan güleceðim,
Yine düþüneceksin, sabah sabah ne oldu diyeceksin,
Sofraya oturacaðýz, ben gelmeden asla kahvaltýna baþlamayacaksýn,
Çayýný dolduracaðým, usulca karþýna oturacaðým,
Sen asla benim an be an seni izlediðimi anlayamayacaksýn,
Huzur bulacaðým sende… Yine!
Ama rüya bu ya iþte, iyi uyanamadým bu sabaha sevgilim,
Ýyi de olamayacaðým…
Her sabah herkese gülerek günaydýn diyen kadýn bu sefer ben olamayacaðým…
Konuþmadan ya da anlamsýz sözlerle çatal býçak sesine karýþacak kalbimin atýþý,
Duyamayacaksýn… Yine!
Zaman geçecek, saate bakacaðýz,
Hazýrlanma vakti gelecek,
Birbirimizi görmeden tesadüfen seçtiðimiz ayný renkleri giyeceðiz,
Aynada kendime bakacaðým,
Saçýmdan, duruþumdan rahatsýz olacaðým,
Güleceðiz biraz bu halimize…
Belki biraz daha iyi olacaðým,
Sabah hali diyeceksin,
Ben, hiç böyle uyanmazdým eskiden diyeceðim,
Karýþacak aklým, kalbim aksayacak,
Ýyi olmaya çalýþacaðým…
Anahtarlar, camlar, elektrikler…
Ýçinde yaþanmýþlýk olan bir evde ne varsa her þeyi kontrol edeceðiz,
Mutlaka bir yerde bir hata yapmýþ olacaðým,
Sen arkamdan ya bir camý ya da bir musluðu kapatacaksýn,
Bu dalgýnlýðým, bu umarsýzlýðým beni o an yine senden habersiz kahredecek,
Ýnsanlar girecek günümüzün içine, aramýza, sözümüze,
Biz asla seninle yalnýz kalamayacaðýz…
Kaldýðýmýzda da asla “beni” anlayamayacaðýz…
Ve gece olduðunda ben bu sabahýn tekrarlanmamasý için dua edeceðim,
Sen Tanrý ile aramda konuþtuklarýmý asla duyamayacaksýn,
O da beni anlayamayacak…
Sana da anlatamayacak…
Aramýzda kalacak!
Gözlerimi kapadýðýmda nefesini duymaya çalýþacaðým,
Zamanýn akmasý için yalvaracaðým,
Her gece tekrarlanan bir yalnýzlýðýn sabaha asla sað çýkmayacaðýný anlatamayacaðým sana!
Beni suçlayacaksýn, seni hiç hesaba katmadan…
Ve belki de ben yine iyi uyanamayacaðým sabaha…
Ve sen yine anlamayacaksýn!


ÇiselOnat©
’07 Kireçburnu




Sosyal Medyada Paylaşın: